صحتش را صد مرض در بر بود

راحتش را رنجها مضمر بود

اهل دین را دم ز پیغمبر بود

کی دمش از هندویی کمتر بود

چون تو تیغم می زنی شهپر بود

تیغ تو بر تارکم افسر بود

خارت از نسرین و گل خوشتر بود

زهر تو تریاق جان پرور بود

لیک تیر او ز جان خوشتر بود

تیغ او بر فرق من افسر بود

طایری کان را نه بال و پر بود

از گلستانش قفس خوشتر بود

هرچه غیر از دوست چون اختر بود

دوستی خورشید غارتگر بود

باب ظاهر صورت حیدر بود

که وصی نفس پیغمبر بود

کاین طبیعت را هبا در خور بود

آن برادر وین دگر خواهر بود

دان که نامم خضر پیغمبر بود

زندگانی من از حیدر بود

زندگی را یأس خواب آور بود

این دلیل سستی عنصر بود

دل گشادی کون گشادی گر بود

این صفت در کون تو کمتر بود