زاین سخن ای زیدخوش آمد مرا

گفتم ای بخت از دریا ری درآ

در بر من از در یاری درا

مست کن از باده گلگون مرا

این منم یا رب چنین دستانسرا

یا دگر کس می‌کند تلقین مرا؟!

اندر آن روزی که بود از ماجرا

کربلا بر عاشقان؛ ماتمسرا

نیست یارای نوشتن خامه را

مختصر کن (صامت) این هنگام را

آب نیسانی به آغوشش در آ

وز میان قلزمش گوهر بر آ

حل نشد این معنی مشکل مرا

شاهین از افلاک بگریزد چرا

از خصومت می‌زند دم وز مرا

می‌دهد فرمان فحش و افترا

هم ملک‌، هم اهرمن خوانی مرا

این تناقض را نمی‌دانم چرا؟

بانگ زد ای یاسی! از خانه درآ

اینقدر همسایه آزاری چرا؟

گر که بربندی در چون و چرا

سودها بینی در این بیع و شری