رو تو از آل نبی همّت طلب

زآنکه ایشانند در دنیا سبب

بعد از آن نزدیک کاظم شد به شب

گفت از من هرچه می‌خواهی طلب

تو زآل مصطفی همّت طلب

تا دهندت هر دو عالم بی سبب

جوهر و مظهر بصورت دان کتب

در معانیش ببین تو لبّ لب

چونکه در عشق آمدی ما را طلب

تا شود حاصل ترا دین بی‌سبب

هفدهم پندم بدان ای محتجب

دایماً از اهل دل جانب طلب

غنچه پیکان بودگل لعل ای عجب

لعل پیکانیش دادی زین سبب

کاسهٔ چندین ملیس ای بوالعجب

چون بخوردی کاسهٔ دیگر طلب

بود عین عفو تو عاصی طلب

عرصهٔ عصیان گرفتم زین سبب

چون دو خواجه خواستندی در عرب

دوستی یکدگر کردن طلب

دوکمان قاب قوسین ای عجب

در هم افکندند از صدق و طلب

ناقة اللّه بود در سنگ ای عجب

سنگ شق شد ناقه آمد در طلب

تا تو باشی همنشینش روز و شب

میگریزی می نیائی در طلب

سالک فکرت ز درد این طلب

می نیاساید زمانی روز و شب

اهل دل با روی چون زر خشک لب

تن زده تابوکه روز آید بشب

هر دو تن از هول دریا ای عجب

در تحیر باز مانده خشک لب

گفت زیر آب شو روزی طلب

گفت چون ماهی شوم نبود عجب

چون خلیل آن یک دمی خفت ای عجب

در پسر کشتن فتاد او زین سبب

صد هزاران قرن شد تا روز و شب

جان یک یک میستانم در تعب

بعد ازان باد مخالف روز و شب

گرد کشتی میفرستاد ای عجب