گفت: ای من، مرد خام کل درای

پیش آن فرتوت پیر ژاژخای

بینی و گنده دهان داری و نای

خایگان غر، هر یکی همچون درای

پیسی و ناسور کون و گربه پای

خایه گر داری تو، چون اشتر درای

آبکندی دور و بس تاریک جای

لغز لغزان چون درو بنهند پای

رفت ریمن مرد خام لک درای

پیش آن فرتوت پیر ژاژخای

روز رشن است ای نگار دلربای

شاد بنشین و به جام می گرای

تا توانی هیچ یک ساعت مباش

بی می شادی فزای غمزدای

می خور و در ساز گیتی دل مبند

[...]

ای جهان و جان بگردان روی و رای

تا بماند در جهان جانی به جای

آفتابی چون شوی تابنده روی

و آسمانی چون شوی گردنده رای

سرو باشد پیش قدت گوژپشت

[...]

هست کاری پشت و رو نه سر نه پای

روی در دیوار و پشت دست خای

در تحیر طفل می‌زد دست و پای

آب بردش تا بناب آسیای

ساقی کوثر، امام رهنمای

ابن عم مصطفا، شیرخدای

حلقِ داوودی به معنی برگشای

خلق را از لحنِ خَلقت ره‌نمای

از وجودت تا بُوَد مویی به‌جای

بی‌وفایت خوانم از سر تا به پای

عزم آن دارم کزین تاریک جای

رهبری باشد به خلدم رهنمای

خشک بادا بال و پر آن همای

کو مرا در سایهٔ خود داد جای

چون ز خواب خوش بجنبید او ز جای

جبرئیل آمد که می‌گوید خدای

خورد سوگندان که در ره هیچ جای

نه باستادم نه بنشستم ز پای

چون مرید شیخ باز آمد به جای

بود از شیخش تهی خلوت‌سرای

رهنمای خلقی، از بهر خدای

شیخ ما گمراه شد راهش نمای

از رهش بردی، به راه او درآی

چون به راه آمد، تو همراهی نمای

هم ندید آن بنده را، گفت ای خدای

سوی او آخر مرا راهی نمای