کی بود مرغی دگر را در جهان

طاقت آن راه هرگز یک زمان

هر دو آنجا برکشیدند آن زمان

غلغلی افتاد ازیشان در جهان

گر مرا یاری کنی چه بود از آن

من کنم سود و ترا نبود زیان

گفت می‌گوید خداوند جهان

چون در اول توبه کردی ای فلان

تا شود این نفس کافر یک زمان

یا مسلمان یا بمیرد در میان

تو ز ناز خود نگنجی در جهان

می‌خرامی از تکبر هر زمان

هر دو نگرفتم به یک دست آن زمان

این درین دستم گرفتم آن در آن

چون رسانیدی بدان درگاه جان

خود نگنجی تو ز عزت در جهان

مانده‌ام در تنگنای این جهان

تنگ تنگ است این جهانم در زمان

رشته را بگسست و گفتش این زمان

سر دهید این بی‌ادب را در جهان

چون شد آن حلاج بر دار آن زمان

جز انا الحق می‌نرفتش بر زبان

شد ز آب خم همی تلخش دهان

باز گردید و عجایب ماند از آن

نامرادی و مراد این جهان

تابجنبی بگذرد در یک زمان

گر چو پرگاری بگردی در جهان

دل خوشی یک نقطه کس ندهدنشان

یک قدم در دین نهادند آن زمان

پس دگر بیرون نهادند از جهان

خواست تا تیغی زند بر وی نهان

هاتفیش آواز داد از آسمان

روی یوسف بود در برقع نهان

پیش یوسف بود طاسی آن زمان

ده برادر برگشادند آن زمان

پیش یوسف از سر عجزی زفان

با کمرهای مرصع بر میان

هر یکی را نقره خنگی زیر ران

هر دو تن می‌آمدند از ره دوان

تا بنزد میر کاریز آن زمان