هر که دنیا دار شد کفتار شد

او درون غار بسته خوار شد

فتنه کز خواب نبی بیدار شد

او بتنهایی خود در کار شد

تن فرو داد و چنان در کار شد

کز وجود خویشتن بیزار شد

خادمش یک روز در بازار شد

از پی زنبیل او در کار شد

گفت و گوی و جنگشان بسیار شد

هم زفان هم دستشان از کار شد

دزد بر فرمان او در کار شد

در نماز و ذکر و استغفار شد

چون خصومت در میان بسیارشد

بر دو خصم آن کار بس دشوار شد

دست و پایش پیش شاه از کار شد

خجلت و تشویر او بسیار شد

حالی آن شاگرد مرد کار شد

توبه کرد وبا سر تکرار شد

اشک تو در نوحه چون بسیار شد

تا تنوری گرم طوفان بار شد

بود شخصی در پی آن کار شد

طفل را برداشت و پذرفتار شد

کار و بار هر دو تن بسیار شد

هر دو خرگه جای گیر و دار شد

چون خلیفه واقف اسرار شد

در دل او صدهزاران خار شد

بی کسی و ناکسی هرچار شد

بخت بد را این همه آثار شد

هر که او از حرص دنیادار شد

بی گمان از وی خدا بیزار شد

عرش سرگردان این اسرار شد

از نمود خویشتن بیزار شد

هرکه او را بخت و دولت یار شد

از جمال شاه بر خوردار شد

شمّ و فمّ و سمع با او یار شد

آدم آنگه در سلوک کار شد

هرکه این دانست مرد کار شد

ازکمال عشق برخوردار شد

مرتضی او را بجان دلدار شد

لحمک لحمی از آن در کار شد