هر که سرگردان این سودا بود

از دو عالم تا ابد یکتا بود

هر که نادیده در اینجا دم زند

چو حدیث مرد نابینا بود

کی تواند بود مرد راهبر

[...]

قطره باشد هرکه را دریا بود

هرچ جز دریا بود سودا بود

شاه را در ملک اگر همتا بود

پادشاهی کی بر او زیبا بود

هرچ تو زینجا بری کانجا بود

بردن آن بر تو کی زیبا بود

دیگران را وعدهٔ فردا بود

لیک او را نقد هم اینجا بود

تا تو باشی، نیک و بد اینجا بود

چون تو گم گشتی همه سودا بود

لیک اگر پاکی درین دریا بود

او چون نَبوَد در میان زیبا بود

مظهر و جوهر از این دریا بود

گه نهان گشته گهی پیدا بود

هر که او آلودهٔ دنیا بود

در دو عالم او یقین رسوا بود

هرکه با ما همرهست از ما بود

هرکه بی ما باشد او رسوا بود

هر که ما را دید او از ما بود

گفتن او ربّنا الاعلی بود

هر که دنیا دار شد بی ما بود

در دو عالم بیشک او رسوا بود

در قیامت نیز این غوغا بود

یعنی آنجا نه تو و نه ما بود

هرچه آن از خلط و خون زیبا بود

مبتلای آن شدی سودا بود

هرکه او شوریده چون دریا بود

هرچه گوید از سر سودا بود

هم ز ما باشد یکی از ما بود

گر چنین عاشق شوی زیبا بود

قطرهٔ کو غرقهٔ دریا بود

هر دو کونش جز خدا سودا بود

قطره را پیوسته استسقا بود

زآنکه میخواهد که چون دریا بود

آن و این و این و آن اینجا بود

لیکن آنجا اینهمه سودا بود

هر که را محبوب اودنیا بود

در جهنم دائمش ماوا بود