دل ما جای غم توست و تو هم می‌دانی

من سگ کوی توام از چه رهم می‌رانی؟

ترک تقلید کن ای زاهد خودبین! به خود آ

دو سه روزی که در این دیر کهن ویرانی

رو به آدم کن اگر اهل دلی از همه رو

[...]

گر تو عاشق می شوی بر «واو» شو بر «جیم » و «هی »

«وجه » را می شو تو عاشق کن نظر در «ری » و «خی »

«رخ » مثال ماه باشد، لب چو آب کوثر است

گر شدی تشنه بیا تو آب خور از «لام » و «بی »

«لب » چو یاقوت است و دندان بر مثال چون در است

[...]

مشعل خورشید کز نورش جهان را زیور است

چند باشی گرم در چهرش که طشت آذر است

داغها دارد فلک بر سینه از مهر رخش

پینه های داغ باشد آن که گویی اختر است

تا زداید زنگ از آیینه چرخ کبود

[...]

تاج سلطانی که ترک اولش ترک سر است

هر که سودایش ز سر بنهاد دایم سرور است

فقر، سلطانی است، از دست تهی افغان مکن

زانکه اهل فقر را ویرانه قصر قیصر است

از متاع عالمت گر هست نقدی صرف کن

[...]

آن شهنشاهی که مداحش خدای داور است

ساقی روز جزا قسام خلد و آذر است

شهسوار «لافتی » یعنی علی مرتضی

آن که شهرستان علم صدر عالم را در است

صاحب سر سلونی » رازدار «لوکشف »

[...]

آ، الف اول امیر و اعلم و اعلا علی است

افتخار اولیاء الله مولانا علی است

ب براه بارگاه کبریا با مصطفی

بر براق برق رو بالاتر از بالا علی است

ت توانا و توانگر، تاج بخش و تخت گیر

[...]

نور عینی این چنین در هردو عالم تا که راست

کو به عرش و فرش حق ما را به حرفی رهنماست

گوییا از معجز عیسی مریم یافته است

این بصارت گرچه از حق هر اولوالابصار راست

چون کند هر مرده ای را زنده از معجز مسیح

[...]

شرق و غرب از فتنه یأجوج چون شد پرفساد

تی و میم و واو و ری قد کان جبارا عنید

مظهر لطف الهی، هادی انس و ملک

آن که مثلش کس ندید و هم نخواهد نیز دید

چون به ظلم از ملک شروانش طلب کردند و رفت

[...]

ذات آمد اب اسما، اسم آمد ام فعل

شیر از پستان اسما می‌خورد طفل بشیر

این سخن را درنیابد آن که در پیش خسان

خوانده باشد از جمالت شرح نسیان کبیر

گرچه شیطان الرجیم از راه انصافم ببرد

همچنان امید می دارم به رحمان الرحیم

گر گناهی کرده ام: اغفرلنا، هستی غفور

ور خطایی کرده ام: استغفرالله العظیم

هرکه باید فیض از «من عنده علم الکتاب »

می رسد «السابقون السابقون » او را خطاب

عاقبت عالم فرو خواهد گرفت این نور پاک

ای خوشا آن کس که در ادراک او دارد شتاب

گر مرا پیش سگانش نیست عزت، دور نیست

حرمت هرکس عزیز من بقدر عزت است

گر پریشان شد دل از زلفش نسیمی! دور نیست

زان که در هریک پریشانیش صد جمعیت است