صدر عالی اوحدالدین دام انعامه که هست

چاکر خاک جنابش چشمه آب حیات

بر رخ این رقعه شکل نیلگون یعنی زمین

داده رای او وزیر آسمان را شاه مات

خصمش از رشگ دوات و کلک گوهر بار او

[...]

صاحبا صدرا! به ذات آنکه کلک قدرتش

سنبله گردون و راه کهکشان داند نگاشت

گه به داس ماه نو بدرود خوید سنبله

گه به راه کهکشان در دانه انجم بکاشت

کاشتر و اسب من از دیروز باز از کاه و جو

[...]

از بلندی نه بر او راه دعای مستجاب

وز حضیضی نه در او راه قضای کردگار

کوه در بلای او باشد بسان پای مور

دشت در پهنای او باشد بسان چشم مار

وهم یابد رنج اگر ماند به عرضش در گذر

[...]

صاحبا! داننده اسرار می داند که من

جز به مدحت ده زبان چون غنچه سوسن نیم

روی من همچون لب کلک تو دایم تیره باد

گر برای مدح تو در عالم روشن نیم

مرد میدان فصاحت من توانم بود از آنک

[...]

جنت دنیاست عرض این همایون بارگاه

راحت جاوید را در ساحت او خانمان

دل گواهی می دهد کاین کعبه اقبال را

کرد معمار فلک دایم به معموری ضمان

پیش آن ایوان اگر تقدیر، دستوری دهد

[...]

حبذا هبة ریح اشعلت فی الروض نارا

وحلت بالورد لما ملات فاه نضارا

گر صوابی کرد خواهش پیش خوان ترک ختا را

تا دهد در موسم گل باده‌ای گلرنگ ما را

سر الی الروض رویدا لصبوح و غبوق

[...]

یا خلیلی اسقیانی یا خلیلی اسقیان

واغیثانی بصرف الخمر عن صرف الزمان

خیز ای . . . سبک روح ای حریف مهربان

باد پیمایی رها کن باده ای در ره گران

اطیب الا شیاء عندی فی اوان المهر جان

[...]

هات یا عقلی و دینی من صبابات الزمان

لا تعدنی ان قلبی لیس یرضی بالامان

از سر حالت نگارا! عیش کن تا در جهانی

زانکه تو طفلی درین ره حیلت گردون ندانی

لا تلومونی فانی هائم اهوی المثانی

[...]