دوش من یا ایر خود تدبیر کردم تا بروز

کاینهمه بدریده‌های خلق را چندین بدوز

گفت خاموش ای خر و بندیش ای نااهل پیش

مرد خواهی تا به گاه حشر چون خر می‌سپوز

گفتم آمد ماه روزه چون کنم تدبیر چیست

[...]

عاشقان را شد مسلم شب نشستن تا به روز

خوردنی و خواب نی اندر هوای دلفروز

گر تو یارا عاشقی ماننده این شمع باش

جمله شب می‌گداز و جمله شب خوش می‌بسوز

غیر عاشق دان که چون سرما بود اندر خزان

[...]

فکر عقل از حد گذشت ای عشق، آتش برفروز

هر کجا یابی نشانی هستی ما را بسوز

با وجود آنکه دریا جرعه جام منست

بر لب دریای حیرت با لب خشکم هنوز

با خیال زلف و رویت مست و حیران مانده‌ام

[...]

فصل دی کوته بود ساقی برای عیش روز

رشته گیر از شمع و از شب وصله ای بر روز دوز

از فروغ فضله شهدم چه حاصل فضل کن

وز رخ شاهد حریم مجلسم را برفروز

در جوانی بود سجده پیش شاهد عادتم

[...]

دوش در بزمم گذر کرد آن مه مجلس فروز

روشنی بیرون نرفت از خانهٔ من تا به روز

دیشب از شست خیالش ناوکی خوردم به خواب

روز چون شد خورد بر جانم خدنگ سینه‌سوز

دیدمش در خواب کاتش می‌زند در خانه‌ام

[...]

دوش سرگرم از وثاق آن کوکب گیتی فروز

نیم شب آمد برون چون افتاب نیم روز

همرهش فوجی ز می‌خواران پر ظرف از شراب

واقف از جمعی ز آگاهان آگاه از رموز

پیش پیش لشگر حسنش پس از صد دور باش

[...]

شرم بادت گفته ای عرفی فلانرا خام گفت

بایدت گفت آتش اندیشه زین به بر فروز

هیچکس گوید عطارد راکه تیرش نارساست

وربگوید میتوان گفتن بتیرش برمدوز

هیچکس گوید که طباخ بهشت این خام پخت

[...]

هجر زلف پرده سازت شد چو دلرا پرده سوز

رفت عمری بس دراز و من گرفتارم هنوز

تا خطت ننگیخته خرمن زشب برگرد روز

دارم از ماهیت خورشکی ایمه رخ فروز

فتوی قتل عدو نزدیک شد یابد بروز

روشنی گیرد در ایران این چراغ نیمسوز

فتوی قتل عدو نزدیک شد یابد به روز

روشنی گیرد در ایران این چراغ نیمسوز