از قیاسی که بکرد آن کر گزین

صحبت ده‌ ساله باطل شد بدین

گفت سلطان امتحان خواهم درین

کز شماها کیست در دعوی گزین

چون ز علت وا رهیدی ای رهین

سرکه را بگذار و می‌خور انگبین

نار شهوت را چه چاره نور دین

نورکم اطفاء نار الکافرین

اهل دین را باز دان از اهل کین

همنشین حق بجو با او نشین

چونک وقت آید که جان گیرد جنین

آفتابش آن زمان گردد معین

حلق انسان چون ببرد هین ببین

تا چه زاید کن قیاس آن برین

خویش‌بینی کرد و آمد خودگزین

خنده زد بر کار ابلیس لعین

گرد دید ابلیس و گفت این فرع طین

چون فزاید بر من آتش‌جبین

تو بدان عادت که او را پیش ازین

خورده بودی ای وجود نازنین

جان بابا گویدت ابلیس هین

تا بدم بفریبدت دیو لعین

من نکردم با وی الا لطف و لین

او چرا با من کند برعکس کین

عشوه‌های یار بد منیوش هین

دام بین ایمن مرو تو بر زمین

طیبات آید به سوی طیبین

للخبیثین الخبیثات است هین

طبله‌ها در پیش عطاران ببین

جنس را با جنس خود کرده قرین

از خلیلی لا احب افلین

پس فنا چون خواست رب العالمین

آنک دو گفت و سه گفت و بیش ازین

متفق باشند در واحد یقین

گرچه با تو شه نشیند بر زمین

خویشتن بشناس و نیکوتر نشین

احمدا خود کیست اسپاه زمین؟

ماه بین بر چرخ و بشکافش جبین

کودک از غم زد طبق را بر زمین

ناله و گریه بر آورد و حنین