هیچ دانی آشنا کردن بگو

گفت نی ای خوش‌جواب خوب‌رو

گر بگویم تا قیامت نعت او

هیچ آن را مقطع و غایت مجو

چون گرفتت پیر هین تسلیم شو

همچو موسی زیر حکم خضر رو

بانگ کرد او کین چه اندامست ازو

گفت این گوشست ای مرد نکو

هین نگه دار ای دل اندیشه‌خو

دل ز اندیشهٔ بدی در پیش او

شیر گفت ای گرگ چون گفتی بگو

چونک من باشم تو گویی ما و تو

کل شیء هالک جز وجه او

چون نه‌ای در وجه او هستی مجو

گر مرا اول بفرمودی که تو

بخش کن این را، که بردی جان ازو

کو ببیند سِر و فکر و جست و جو

همچو اندر شیرِ خالص تارِ مو

گرچه خود را بس شکسته بیند او

آب صافی دان و سرگین زیر جو

خلفهم سدا فاغشیناهم

می‌نبیند بند را پیش و پس او

بلک عکس آن فساد و کفر او

این خیال منکری را زد برو

من بگویم بس مبارک‌ پاست او

چونک او آمد شود کارت نِکو

بعد از آن گفت از طبیبان کیست او

کاو همی‌ آید به چاره پیش تو؟

گفت عزرائیل می‌آید برو

گفت پایش بس مبارک، شاد شو

چون نبودش صبر، می‌پیچید او

کین سگ زن‌روسپی حیز کو

لیک با خورشید و کعبه پیش رو

این قیاس و این تحری را مجو

گفت ایزد یحمل اسفاره

بار باشد علم کان نبود ز هو

پس تو هر جفتی که می‌خواهی برو

محو و هم‌شکل و صفات او بشو

حق همی‌خواهد که نومیدان او

زین عبادت هم نگردانند رو