من از خاک پای تو بالین کنم

به فرمانت آرایش دین کنم

همی گفت اگر دخمه زرین کنم

ز مشک سیه گردش آگین کنم

شوم چرمهٔ گامزن زین کنم

سپیده دمان جستن کین کنم

بدو گفت گلشاه چونین کنم

من این کار را خود به آیین کنم

آن دگر گفتش که مرکب زین کنم

گفت نه تا عشق را تمکین کنم

که چرا من خدمت این طین کنم

صورتی را نم لقب چون دین کنم

سه باب است هر سه مبیّن کنم

به عین الحقایق معیّن کنم

زبان را چو خلخال زرین کنم

سمند سخن سنج را زین کنم

که چون زخم را بهتر ازین کنم

سر سام را خشت بالین کنم

که گر دل برین کار پرکین کنم

مر این مرد را خاک بالین کنم

بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم

خاک ره بر هر دو چشم شیخ کوته بین کنم

محتسب بشکست اگر جام سفالین مرا

ساغر می را برغم چشم او زرین کنم

ناصح از مستی زمن گر توبه میخواهد، بچشم

[...]

کفر آئین منست ار عشق را تمکین کنم

کافر عشقم اگر من پشت بر آئین کنم

سیر باطن را گذارم بر فراز عرش پای

خاک خذلان بر سر معراج ظاهر بین کنم

در هوای دوست می پرند با هم کبک و باز

[...]