ز گل دشت طاووس رنگین شده

از ابر آسمان پشت شاهین شده

خوی به‌رخ چون گل و نسرین شده

خرمن مه خوشهٔ پروین شده

ای تو راه و رهبر و ره بین شده

خویشتن را پیشوای دین شده

مصطفی گفتا که شرعم دین شده

مرتضی گفتادلم حق بین شده

عالمی از بوی او رنگین شده

حوریان از نور او خودبین شده

ای تو اندر جسم صورت بین شده

بعد از آن هم صحبت سرگین شده

ای ز نادانی همه خود بین شده

راه حق گم کرده و بی‌دین شده

شیخ را خاطر از او غمگین شده

زآنکه او بامردم بی‌دین شده

ناصبی چون خارجی بی‌دین شده

او زسر تا پای خود سرگین شده

هر که دنیا دار شد خود بین شده

پای تا سر جملگی سرگین شده

باز بعضی در نفاق و کین شده

در ره حق مرتد و بی‌دین شده

باز بعضی عامهٔ مسکین شده

اندر این ره جاهل و غمگین شده

پس بر آمد پوستش رنگین شده

که منم طاووس علیین شده

نبات خطت گرد لب رسته چیست

زمرد ز لعلت شکرچین شده

از اندام تو هست پیراهنت

شب و روز حمال نسرین شده

بنفشه خطی روی تو گلشنی است

[...]

او به مناجات چو تلقین شده

بیشتر یاسمین آمین شده

کائنات از کیف او رنگین شده

کعبه ها بتخانه های چین شده

«‌پس برآمد یال و دم رنگین شده‌»

« کاین منم طاووس علیین شده‌»