چو این کردی ز فرمان بیش کردی

نکو کردی تو آنِ خویش کردی

که کاری کان به دست خویش کردی

یکی را صد هزاران بیش کردی

محالی در دماغ خویش کردی

مرا چون خونیان در پیش کردی

اساس علم الاسمایش کردی

ز ذات خویشتن پیداش کردی

ره خود گرچه گم هم خویش کردی

از آن جان و دلت باریش کردی

بس کاین دل زار ریش کردی

گفتم زینهار بیش کردی

دل شیشه نازک و غمت سنگ

آسان شکند چوریش کردی

فرمان هوای خویشتن را

[...]

تو کار جنگ بیش از بیش کردی

برو کاکنون تو کار خویش کردی

تسلی شو که کار خویش کردی

به دعوی زانچه گفتی بیش کردی

نکو کاری به عالم پیش کردی

که رحمت را وکیل خویش کردی

رخش مرآت روی خویش کردی

پرساری خویشش کیش کردی