شاها چو دلت در صف تدبیر آید

او را مدد از عالم تقدیر آید

تیغ تو جهان‌گرفت آری شک نیست

آن راکه تو برکشی جهانگیر آید

تا رای تو از قدح به شمشیر آید

گرد سپهت برین فلک زیر آید

نصرت به زبان تیغ تیزت می‌گفت

با یار که از ملک بقا سیر آید

گویم ار زانکه دلپذیر آید

در دل شاه جایگیر آید

دل با غم تو گر بچخد زیر آید

زیرا چو تو دلبر به کفش دیر آید

گر بر دلم از جور تو صد تیر آید

ممکن نه که در مهر تو تفسیر آید

با شیر درآمده‌ست مهرت به دلم

با جان برود هر آنچه با شیر آید

تا حدیث تو دل پذیر آید

در دل خلق جای گیر آید

وآن که کلکش چو در صریر آید

جان نو در جهان پیر آید

باغبان سرو را چو پیراید

جز به پیراستن نیاراید

بس که در سینه من تیر پی تیر آید

نفس از دل چو کشم ناله زنجیر آید

رشته طول امل را نتوان پیمودن

قصه شوق محال است به تقریر آید

هیچ کس راه به سررشته تقدیر نبرد

[...]

با حضور تو به لب جانم از آن دیرآید

که ز دیدار مگر دیده و دل سیر آید

تا به تعجیل ز بالین نرود عمر عزیز

نه عجب جان اگر از سینه به تأخیر آید

اثری هست عجب خاک سر کوی ترا

[...]