با خلاف تو تن کفت گردد

در ثنای تو جان سخن گردد

نفسی دارم که هر نفس مِه گردد

گفتم که ریاضت دهمش بِهْ گردد

چندان که به جهد لاغرش گردانم

از یک سخن دروغ فربه گردد

که گر کاریت ناگه کوژ گردد

دلت نمرودِ ره آن روز گردد

چو دارد چون تو شاهی چون نگردد

که بر یاد تو بر گردون بگردد

چون حدث هر طرف که او گردد

دم‌به‌دم زشت و نحس‌تر گردد

طالع من ببین که از پی آب

گر روم سوی بحر بر گردد

ور بدوزخ طلب کنم آتش

آتش از یخ فسرده تر گردد

گر برم حاجتی بنزد کسی

[...]

که گمان داشت ز خط حسن تو زایل گردد؟

فرد خورشید که می گفت که باطل گردد گردد؟

خط مشکین نفس بیهده ای می سوزد

سحر چشم تو نه سحری است باطل که گردد

گر فتد چشم صنوبر به نهال قد او

[...]

از آن بر گرد دنیا چشم عشرت کیش می گردد

که دل را وحشت از مکروه دیدن بیش می ‎گردد

کم از کژدم نباشد، اختلاط تلخ گفتاران

گزیدن چون زبان عادت نماید، بیش می گردد

لباس عاریت گردید سلطان را دو گز دیبا

[...]

نبات از روی ریشه سبز گردد

ز اصل خویش هرگز برنگردد

گر آسمان دو سه روزی بمدعا گردد

بود که گوشه چشمی بسوی ما گردد

نشستهام برهت روز و شب بامیدی

که خاک راه توام بلکه توتیا گردد

اگر تو زهر چشانی مرا بود تریاق

[...]