بپیچید ضحاک بیدادگر

بدرّیدش از هول گفتی جگر

همی گفت کای داور دادگر

بدین بی‌گنه کشته اندر نگر

بدانگه تو پیروز باشی مگر

اگر یار باشدت پیروزگر

ز پهلوش بیرون کشیدم جگر

چه فرمان دهد شاه پیروزگر

نهانی ز سودابهٔ چاره‌گر

همی بود پیچان و خسته جگر

برآساید از کین دو کشور مگر

اگر آردش نزد ما دادگر

شوم زو بپرسم بگوید مگر

سخن با من از بی‌پی چاره‌گر

که من آنچ گفتم نگفتم مگر

به فرمانت ای شاه پیروزگر

دمادم به ده شب پس یکدگر

همی خواب دید این شگفتی نگر

بیامد یکی پرسخن کفشگر

چنین گفت کای شاه بیدادگر

که یزدان گناهش ببخشد مگر

ستمگر نخواند ورا دادگر

به کردار شاهان پیشین نگر

نباید که باشی مگر دادگر

به نزدیک خاتون شد آن چاره‌گر

تبه دید بیمار او را جگر

همه کاخها رایک اندر دگر

برید آنک بد شاه را کارگر

و گر نو شوی نزد انگشت‌گر

از او جز سیاهی نیابی دگر

که سالار ما باد پیروزگر

همه دشمن شاه خسته‌جگر

به پشت اندرش نیزه‌ای زد دگر

سنان اندر آمد میان جگر

چپ و راست گشتند یک با دگر

نبد تیرشان از کمان کارگر

زبان برگشادند یک‌ با دگر

که اکنون ز گرمی بسوزد جگر

همه خستگان از پس یکدگر

رسیدند گریان و خسته جگر