کزویست نیک و بدویست کام

ازو مستمندیم وزو شادکام

کی گر بی تو هرگز بوم شاد کام

وگر بینم از هیچ کس جز تو کام

بشد رامین ز پیش شاه ناکام

چو ماهی کش بود صد شست در کام

نه خورد و نه خواب و نه آرام و کام

به بی کامی اندر بدن شادکام

خداوند پیروزی نام وکام

رساننده بندگان را به کام

بنوش آن جام و وز بیرون منه کام

که تا مقصود حاصل بینی و کام

چنان بخشد به خسرو شربت کام

که از شیرین و شکر خوش کند کام

ز دوریت ار چه دورم از همه کام

چو افتاده است می سازم به ناکام

همانا که یابی ز دلدار کام

اگر سر بپیچی نیابی تو کام

مدار از گردش گردون، طمع کام

که می باید شدن زو کام و ناکام

لازم یکدیگر افتاده است ناکامی و کام

بیشتر از فصل ها در فصل گل باشد زکام

مهادیوی یقین شد رام خوش کام

ز دانش در نهاد دیو خود کام

دوباره گردید غریب اسلام

ز دین احمد ز نشر احکام

به دور گیتی نماند جز نام

سیه دلی چند ز خلق خودکام