سگالندهٔ چرخ مانند غوچ

تبر برده بر سر چو تاج خروچ

هم از پهلو و پارس و کوچ و بلوچ

ز گیلان جنگی و دشت سروچ

ز کوه بلوج و ز دشت سروچ

گرازان برفتند گردان کوچ

سپاهش ز گردان کوچ و بلوچ

سگالیده جنگ و برآورده خوچ

سپاهی زگردان کوچ و بلوچ

سگالیده جنگ مانند غوچ

چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ

کش بخته نماید ار کج و ارکج غوچ

می‌بینم و راستی نیاید ز کسی

کش ناصحه کور باشد و حاجبه لوچ

خویشتن را بزرگ پنداری

راست گفتند یک دو بیند لوچ

زود بینی شکسته پیشانی

تو که بازی کنی به سر با قوچ

سپاهی آمد از آنجا سوی کوچ

که شد مغز سپهر از شورشان پوچ

خصومت کنان بر سر جوز پوچ

ازین کهنه ویرانه کردند کوچ

زافغان و لاچین و کرد و بلوچ

هم از زابل و سیستان کوچ کوچ

سپاه تو بودی همه کوچ کوچ

زافغان و لاچین و کرد و بلوچ

چه خواهند از جان هم این دو قوچ

که جنگیده با هم سر هیچ و پوچ