بهار آمد و سبزه نو شد به جوها

عروسان بستان گشادند روها

گل کوزه بر شاخ می گوید اینک

که کوزه ز ما و ز مستان سبوها

چو گشت آبها شیشه گر گفت بلبل

[...]

مجلس پیر مغان است و پر از باده سبوها

طیب الله بها وقت کرام شربوها

هر طرف باده به کف درد کشانند نشسته

احسن الناس نفوسا و قلوبا و وجوها

عشق بحریست عجب ژرف که از موج پیاپی

[...]

کلید قفل و بند آرزوها

نهایت بین راه جستجوها

قبله عالم میخانه خم ابروها

گردش نرگس مستانه رم آهوها

سیر گلشن کن اگر تشنه دیدار خودی

آب از چشمه آیینه رود در جوها

عالم آواره شوقند چه خورشید و چه ماه

[...]

ای به قربان تو گردند کمان ابروها

گردش چشم تو تعلیم رم آهوها

تا به کی در نظرت جلوهٔ صورت باشد

حسن معنی نگر از آینهٔ زانوها

پرتو افکن بود از مهر رخت بسکه دلم

[...]

ای رسته ز گلزارت آن نرگس جادوها

صاد قلم تقدیر با مصرع ابروها

نتوان به دل عشاق افسون رهایی خواند

زین سلسله آزادند زنجیر‌ی‌ گیسوها

نیرنگ طلب ما را این دربدری آموخت

[...]

بمیرد ور که نفس از آرزوها

هم از میل مجاز و خلق و خوها

همچنین از اختلاج عضوها

منتبه گردی ز کل تا جزوها

نگاهش پر کند خالی سبوها

دواند می به تاک آرزوها

ز طوفانی که بخشد رایگانی

حریف بحر گردد آب جوها

چه قومی در گذشت از گفتگوها

ز خاک او برویدرزوها

خودی ازرزو شمشیر گردد

دم او رنگ ها برد ز بوها