دلبر اینک رفت ایدل خون گری

در غمش زابر بهار افزون گری

گرد سر یکچند چون گردون بگرد

وزغمش یکچند چون جیحون گری

گه گه اندر وصل او خنده زدی

[...]

خیز نظامی ز حد افزون گری

بر دل خوناب شده خون گری

گر توهم فرزند اوئی خون گری

کم مباش از ابر ز ابر افزون گری

شد سوی کی از ره افسونگری

کایهمه خندیده یی اکنون گری

شد سوی کی از ره افسونگری

کایهمه خندیده یی اکنون گری

زین سپس ای دیده ی من خونگری

خونگری ز ابر بهار افزونگری

هان و هان ای خاک یثرب خونگری

خونگری ابر بهار افزون گری

نصیب تو آمد برو خون گری

زرت رفته یاقوت مکنون گری

چه گویم بدین داوری چون گری

به خویش از در یاوری خون گری

«وفایی» از این ماجرا، خون گری

بر آن شاه لب تشنه جیحون گری