همه مهر جویید و افسون کنید

ز تن آلت جنگ بیرون کنید

شما نیز دیده پر از خون کنید

همه جامهٔ ناز بیرون کنید

ز دلها همه ترس بیرون کنید

زمین را ز خون رود جیحون کنید

ز دلها همه بیم بیرون کنید

نیایش به دارای بیچون کنید

شمن گفت رفتن بافزون کنید

رخ از چادر شرم بیرون کنید

شما مهربانی بافزون کنید

ز دل کینه و آز بیرون کنید

کنون جامهٔ رزم بیرون کنید

بآسایش آرایش افزون کنید

طلایه نگفتم که بیرون کنید

در و راغ چون دشت و هامون کنید

همه جامهٔ رزم بیرون کنید

همه خوبکاری بافزون کنید

ز دلها همه کینه بیرون کنید

به مهر اندر این کشور افسون کنید

شما گر ز می چهره گلگون کنید

ز تن جامه جنگ بیرون کنید

همه خنجر کینه بیرون کنید

ز دشمن همه دشت پرخون کنید

کف گشاده دست من بیرون کنید

نوحه بر من هر زمان افزون کنید

پنبه اندر گوش حس دون کنید

بند حس از چشم خود بیرون کنید

نکته سنجان! صفحه را از وصف می گلگون کنید

مصرعی در پای هر سرو چمن موزون کنید

شورش ایشان ز مستی نیست، از دیوانگی‌ست

بلبلان را از چمن با چوب گل بیرون کنید

در مزاج هرکسی باشد شرابی سازگار

[...]

دوستان افسرد دل چندی به آهش خون‌ کنید

کم تلاشی نیست گر این سکته را موزون کنید

زندگی را صفحهٔ انشای قدرت کرده اند

تا نفس پر می‌زند تفسیرکاف و نون‌کنید

هر چه دارد عالم اخلاق بی‌ایثار نیست

[...]

دنبال من آن به که تکاپو نکنید

وآنجا که منم نگه به آن سو نکنید

ای همنفسان به جان خود رحم کنید

آن گل که ز خاک ما دمد بو نکنید

کینه‌ حق‌ را ز دل بیرون کنید

عبرت‌ از حال بلیس‌ دون کنید

گوش بر آن نغمه‌ی موزون کنید

پنبه را از گوش خود بیرون کنید