عجب ماند کز پرده بیرون فتاد

عجب‌تر که بازش به کف چون فتاد

گر نه ز صبح آینه بیرون فتاد

نور تو بر خاک زمین چون فتاد‌‌

شاه در خاک و پسر در خون فتاد

کس چه داند کین عجایب چون فتاد

نی که آن یک قطره چون بیرون فتاد

قلب قرآن گشت و قلب از خون فتاد

سرنگونسار از رحم بیرون فتاد

همچوخاکی در میان خون فتاد

یاسمین را یک زفان افزون فتاد

زان ز تنگی دهان بیرون فتاد

آتشی در جان آن مجنون فتاد

خشمگین گشت و دلش درخون فتاد

خاک بر سر کرد و او در خون فتاد

عشق آن دختر چو آن مجنون فتاد

شطرنج حادثات چو با دست خون فتاد

در دست فلج تعبیه بنگر که چون فتاد

نور بصر زسّر قدر در حجاب شد

بی التفاتیی بحریف زبون فتاد

دست اجل قوی شد و لعبی غریب کرد

[...]

خشت عقل از قالبش بیرون فتاد

خانهٔ عاقل نگر تا چون فتاد

عقل مخمور آن دو لیلی گرفت

وان که لیلی بود با مجنون فتاد

خشت عقل از قالبش بیرون فتاد

خانهٔ عاقل نگر تا چون فتاد

عقل مجنون آمد و لیلی گریخت

آنکه لیلی بود با مجنون فتاد

بهر گندم از بهشت آدم اگر بیرون فتاد

دیده ما در بهشت از روی گندم گون فتاد

خون زسیما می چکد شمشیر زهرآلود را

الحذر از چهره سبزی که ته گلگون فتاد

از سرشک تلخ نقل و باده اش آماده شد

[...]

از کجا این سنگ بر مجنون فتاد

باز بندم لب دماغم خون فتاد