این گروه دگر که مظلومند

اندرین روزگار محرومند

بر ولی سعد و بر عدو شومند

خصم را سنگ و دوست را مومند

همه با روی و طلعت شومند

زان همه ساله خوار و محرومند

رنجور تن است یا تنومند‌؟

هستم به جمالش آرزومند

محمد گفت کاصحابم نجومند

گهی در مکه و گاهی به رومند

ابناء زمانه سخت نامعلومند

از عیش حقیقتی از آن محرومند

بوی گل دل جمله جهان بگرفت است

افسوس که این مدّعیان مزکومند

همه قایم به نور قیومند

خواه مسعود و خواه میشومند

خود زمان و مکان دو معدومند

دَوْر و خط نقاط موهومند

تو ماهی و پیروان نجومند

مفتاح خزاین علومند

همه در اصل ذات معدومند

جمله محتاج حی قیومند

خود اهل علمشان اهل رسومند

جدا زاریاب تحقیق و علومند

آن که خدام و آن که مخدومند

همه از آفتاب محرومند