بشد دشتبان پیش او با خروش

پر از خون به دستش گرفته دو گوش

خروشیدن رخشم آمد به گوش

روان و دلم تازه شد زان خروش

برآهیخت گرز و برآورد جوش

هوا گشت از آواز او پرخروش

برآمد همی تا به خورشید جوش

زن و مرد شد پیش او با خروش

از ایران برآمد ز هر سو خروش

شد آرام گیتی پر از جنگ‌وجوش

برآورد گرز گران را به دوش

برانگیخت رخش و برآمد خروش

برانگیخت اسپ و برآمد خروش

بران سان که دریا برآید بجوش

مگر با سواران بسیارهوش

ز زابل برانی برآری خروش

ز کشتی گرفتن سخن بود دوش

نگیرم فریب تو زین در مکوش

بپرسید زان پس که آمد به هوش

بدو گفت با ناله و با خروش

ز لشکر برآمد سراسر خروش

زمانه یکایک برآمد به جوش

بیامد به پیش سپه با خروش

دل از کردهٔ خویش با درد و جوش

همه برگرفتند با او خروش

زمین پر خروش و هوا پر ز جوش

به پیش سیاوش همی رو بهوش

نگر تا چه فرماید آن دار گوش

چو بشنید کاووس از ایوان خروش

بلرزید در خواب و بگشاد گوش

زمانی برآمد چو آمد به هوش

جهان دیده با ناله و با خروش

تو ای گرد پیران بسیار هوش

بدین گفتها پهن بگشای گوش

از ایران و توران برآید خروش

جهانی ز خون من آید به جوش

چو خورشید بر گاه فرخ سروش

نشسته به آیین و با فر و هوش

گر ایدونک آید ز مینو سروش

نباشد بدان فر و اورنگ و هوش