مرا چون پهلوی یک مور نبوَد

به پیش پیل قهرت زور نبوَد

تو هالک دان کسی مأمور نبود

نهاده جان بکف منصور نبود

ولیکن چون دم منصور نبود

چو او اندر جهان مشهور نبود

رغبتش جز به صید گور نبود

با دگر وحشیانش زور نبود

چو او جز بهر تو رنجور نبود

تو هم گر سوزی از غم دور نبود

همه محروم و ازو دست کسی دور نبود

کس ندیدم که درین میکده مخمور نبود

فقر و روشندلی آئینه رخسار همند

هیچ ویرانه ندیدم که پر نور نبود

دلم از کاوش مژگان تو از سینه گریخت

[...]

کز غفلتشان فتور نبود

در طاعتشان قصور نبود

موقع سکته‌ات این دور نبود

صحبت ما و تو اینطور نبود

ایکاش بشهر شحنه را زور نبود

ملت ز فشار ظلم مقهور نبود

یک شمه ز قانون شکنی می گفتم

گر نامه ما اسیر سانسور نبود