آن چه شمع است که از چهره برافروخته است

که چو پروانه دل سوختگان سوخته است

دهن دوست که تنگی ز وی آموخت دلم

دُرفشانی مگر از چشم من آموخته است

آتشی از دل او در دل من می افتد

[...]

که او خوی خوش از من آموخته است

صفای درون از من اندوخته است

تف عشق کز وی جهان سوخته است

ز الاّ و لا آتش افروخته است

به چشم بتان مستی آموخته است

کباب دل عاشقان سوخته است

ولی آهن تیره دل سوخته است

ز ناری که در باطن افروخته است

اصل آن در دلت فروخته است

که ازان خرمن تو سوخته است

گرچه لب تشنه ز غم عاشق دلسوخته است

سینه چون غم به صد چاک و دهان دوخته است

گرنه آن ماه جبین می طلبد دل به چراغ

شمع رخساره برای چه برافروخته است

چند گویی که مشو بنده خوبان ناصح

[...]

ساقی شب عیش است و مه افروخته است

می ده که فلک بکینه آموخته است

دانی که اجل چه برق خرمن سوزیست

تا در نگری خرمن ما سوخته است

عشق هر جا آتشی افروخته است

صبر و عقل و هوش یکدم سوخته است

چو سعدی که بیرونش افروخته است

ورش بنگری اندرون سوخته است

که به سیب ذقنش چشم هوس دوخته است؟

که سهیل (از) عرق شرم برافروخته است

چون ز آتشکده دل به سلامت گذرد؟

آن که از پرتو مهتاب رخش سوخته است

ما چو طاوس ز بال وپر خود در دامیم

[...]

داغ مشکینم که ناف لاله ها را سوخته است

از تب غیرت گل خورشید را افروخته است

آنچه بر رخساره او می نماید خال نیست

شبنم نازک دلی در آتش گل سوخته است

تا عارضت ز آتش می برفروخته است

بر آسمان ستاره خورشید سوخته است

ای آتش و سپند دگر وقت همرهی است

چشم بدی به زخم دلم بخیه دوخته است

تا ز می چهره گلرنگ تو افروخته است

جگر لاله عذاران چمن سوخته است

خال است این که بر لب او چشم دوخته است؟

یا شبنمی در آتش یاقوت سوخته است

جز درد، دلم هیچ نیندوخته است

از داغ جگر چراغم افروخته است

از بس که پی دوست نمودم تک و دو

چون لاله مرا نفس به دل سوخته است

هرکجا وحشتی از آتشم افروخته است

برق در اول پرواز نفس سوخته است

چه خیال است دل از داغ تسلی‌گردد

اخگری چشم به خاکستر خود دوخته است

لاف را آینه‌پرداز محبت مکنید

[...]

آتش وحشتم آنجاکه برافروخته است

برق در اول پرواز، نفس سوخته است

چه خیال است دل از داغ‌، تسلی‌گردد

اخگرم چشم به خاکستر خود دوخته است

گفتگو آینه‌پرداز محبت نشود

[...]

پرتو شمع، آتشی افروخته است

کز شرارش، خرمن من سوخته است

شمعی از حسن تو هر جا که برافروخته است

جان عشاق چه پروانه بسی سوخته است

جامه دلبری و حسن بابریشم ناز

بر قد سرو تو استاد ازل دوخته است

هرگز ای جان نخرندش بجوی اهل نیاز

[...]