گر آگاهیت هست از شهر ما

برین بوم تریاک شد زهر ما

چو آیند بهری سوی شهر ما

غم و رنج باشد همه بهر ما

هراسست زین دوستی بهر ما

برین روی ویران شود شهرما

دگر پیکرش افسر و چهر ما

زمین بارور گشته از مهر ما

پشیمانی آمد همه بهر ما

کز این کار ویران شود شهر ما

چو ملعون پسند آمدش قهر ما

خدایش بینداخت از بهر ما

نخستین یکی هست در شهر ما

ببندش دو چنگال از بهر ما

چیست عالم شبنمی از نهر ما

کیست آدم عارفی در شهر ما

هرکجا بکری است در دار وجود

از سر مهر آمده در مهر ما

دهر جز نقش خیالی بیش نیست

[...]

می کند ایما که لب از بهر ما

مهر کن ای مهر لبت مهر ما

رفت نکبت ها برون از شهر ما

هر چه بینی دولت است از بهر ما

کوری صفرائیان از بهر ما

پُر شِکر شد خانقاه و شهر ما

شاید از وی نفع باشد بهر ما

یا بود فرزند ما در شهر ما

بگفتند کای ماه گل چهر ما

چرا دیده پوشیدی از مهر ما

تربتش ایمان خاک شهر ما

مشعل نور هدایت بهر ما