اگر بازش شناسی یک دمی تو

سبق بردی ز خلق عالمی تو

که چون نفریبی از نعمت دمی تو

نگردی از بلا پست غمی تو

درین گرداب اگر افتی دمی تو

ز من سرگشته تر گردی همی تو

چو قدر خود نمیدانی دمی تو

که بر ریشت نهی یک مرهمی تو

مرا چیزی که کردی حاکمی تو

خداوندی نمودی عالمی تو

اگر از وصل او یابی دمی تو

نهی بر ریش جانت مرهمی تو

بگورستان نگر آخر دمی تو

چو مردان باش دائم در غمی تو

برسوائی قدم زن هر دمی تو

مبین اینجایگه نامحرمی تو

بگرد خاک میگردی همی تو

درونش میدمی هر دم دمی تو

قدم در راه جانان نه دمی تو

فرو باران ز شوقت شبنمی تو

بود عالم دمی و آن دمی تو

بدان این را که جان عالمی تو

آیینهٔ هر دو عالمی تو

بندیش که با که همدمی تو

نسیم، امشب عجب دفع غمی تو

یقین دارم نه از این عالمی تو

شمیم زلف یار فایزستی

و یا ز انفاس بن مریمی تو؟

نسیم! امشب عجب دفع غمی تو

یقین دارم نه از این عالمی تو

شمیم زلف یار فایزستی

و یا ز انفاس ابن مریمی تو؟