تو اگر ز آدمی چو آدم باش

راه او را نه بیش و نه کم باش

رو تو از ننگ خال بی‌عم باش

خال و عم را بمان و بی‌غم باش

ای پسر از آخرت غافل مباش

با متاع این جهان خوش مباش

همه وقت ها بر سر حزم باش

به پای خرد بر حسک بر مباش

بر در او مقیم و قائم باش

تا بود جان بجا ملازم باش

کای دل ای دل ز مرگ بی غم باش

چون رسد مرگ شاد و خرم باش

چو مه بمهر فلک شهره در جهان کم باش

به نور معنی خود آفتاب عالم باش

قبای اطلس گل زود میرود بر باد

بخلعت ابدی همچو سرو خرم باش

بهست و نیست چرا غم خورد کسی ساقی

[...]

دلا چو باز گریزان ز وصل مردم باش

دمی بهر که بر آری دمی دگر گم باش

اگر هوای نشستن به صحبتی داری

درون میکده بنشین مصاحب خم باش

مباش بیهده گو بلبل خوش الحان شو

[...]

به نوحه خانه ایام شاد و خرم باش

بگیر ساغر گلرنگ، گو محرم باش

مشو چو سبزه زمین گیر از گرانجانی

درین بساط سبکروح تر ز شبنم باش

مکن نمک بحرامی به سوده الماس

[...]

گر رأی رکوب آری بر خنگ نهم نه زین

نه هم چو مه و خورشید بر اشهب و ادهم باش

تصوف گر قبولت شد عدم باش

فزونی هل بر افزونها و کم باش

شهنشه بدو گفت: آرام باش

مکن موی و از دیده گان خون مپاش

ای دوست به فکر جنگجوئی کم باش

در صلح عمومی علم عالم باش

با هر که زنی لاف محبت یکروز

مردانه و ثابت قدم و محکم باش