ز گرگان بخ ساری و آمل شدند

به هنگام آواز بلبل شدند

عارفان جمله از او کامل شدند

عاشقان از صحبتش واصل شدند

خانه آرایان ز تعمیر درون غافل شدند

اصلشان چون بود از گل، خرج آب و گل شدند

خشک مغزانی که نشکستند خود را چون حباب

چون کف دریا و بال دامن ساحل شدند

نغمه پردازی کنند از سیلی باد خزان

[...]

چو ترکان بدان قلعه داخل شدند

از آن بحر پرخون بساحل شدند

ز کرمینه تا بر سر پل شدند

همه بنده اش بی تأمل شدند

سوی نفس از امر حق مایل شدند

بر زمین طبع خود نازل شدند

آن مجوسان باز مستأصل شدند

تا دگر ره بر نبی بددل شدند

از جزای فعل خود غافل شدند

چون رسید آن خوار و مستأصل شدند

بهر تکذیب نبی یکدل شدند

زآن سبب نابود و مستأصل شدند

بر حیات دنیوی خوشدل شدند

مطمئن بر سیل مستعجل شدند

پس به درگاه ملک داخل شدند

نامۀ یعقوب را حامل شدند

خیلش از پی چون همه داخل شدند

بر هلاک خویش مستعجل شدند