همه تن چون گلاب آنجا عرق کرد

چو گل جان را بجای جامه شق کرد

اگر اوّل گل سرخش عرق کرد

ازان در آخرش زرّین طبق کرد

اگر از خویش ترک امر حق کرد

چرا با او دگر بار این نسق کرد

رویم از خود بتافت در حق کرد

قبله ام وجه حق مطلق کرد

چو گردون قصر مه را در طبق کرد

برای دعوت اسلام شق کرد

پی نظاره پرده شرم شق کرد

ز تاب دیدنش شیرین عرق کرد

گرد مرا تحیّر، صبح جنون سبق ‌کرد

دستی نداشت طاقت‌، جیبم چنین‌ که شق‌ کرد

دل تشنهٔ جنونهاست از وهم و ظن مپرسید

زین دست مشق بسیار مجنون بر این ورق ‌کرد

پیداست شغل زاهد، وقت دگر چه باشد

[...]

عمر زان گونه یورش بر طبق کرد

که دهقانی معادی را دمق کرد

اطاعت زامر حق در ماسبق کرد

قبول صورت کثرت ز حق کرد

نذلل پیش هر شیئی بحق کرد

جلال حق نشان درما خلق کرد

زهر اسمی تجلی جود حق کرد

عیان ز اسماء تمام ما خلق کرد