مرد مفلس چو گشت عاشق او

کفر شد در میانه عایق او

رقعه‌ای بنبشت چست و لایق او

بست آن بر آستین عاشق او

ز خود بینی شده مفلق ز حق او

وگرچه برده بود از کل سبق او

سفر حق بود مطابق او

سفر هر کسی است لایق او

طعمۀ هر کسی است لایق او

صنعت هر یکی مطابق او

چون بدیها نبود لایق او

گنه و جرمها مطابق او

مرد عاقل نرود در پی کاری که در آن

هر کسی تهمت دیگر نهد اندر حق او

عاقل آنست که فکرش بمقامی برسد

که بگویند پس از وی همه کس منطق او

زیر زین رام کند توسن ایام چنان

[...]

گر مقیّد بود زین‌ پیش‌ و حق‌ او

گشت‌ در آخر سواری مطلق‌ او

آن کوست جنان سرادق او

جفتی چو علی است لایق او