پیر گفتش ذات کرسی واسعست

آسمان زو خافض و زو رافعست

گر در آمیزد تو گویی طامعست

ورنی گویی در تکبر مولعست

جان بابا این نشان قاطعست

گر بمیرد نیز حقش رافعست

جمله قصد و جنبشت زین اصبعست

فرق تو بر چار راه مجمعست

لیک سرخی بر رخی که آن لامعست

بهر آن آمد که جانش قانعست

نفع و ضر هر یکی از موضعست

علم ازین رو واجبست و نافعست

رفتن جو سوی گندم تابعست

مور را بین که به جنسش راجعست

انسان کاملست که او کون جامعست

تیغ ولایت است که برهان قاطعست

صد جام خورده ایم و طلب می کنیم باز

بیچاره آن کسی که به یک جام قانعست

خورشید اگر چه روز منور کند ولی

[...]

تا که خورشید جمال از برج رویت طالعست

خانه جان و دلم روشن ز نور لامعست

جمله عالم نقاب شاهد روی تو شد

این سخن پنهان نمی گویم حدیثی شایعست

می شود روشن ز حسنت هرنفس کون و مکان

[...]

توبه داد از هر چه در ره مانعست

وز حریم قرب جان را دافعست

سالکان را هر چه از حق مانعست

در حقیقت دان که کفر شایعست