چنان باد کاندر جهان جز تو کس

نباشد به هر کار فریادرس

سرم گشت سیر و دلم کرد بس

جز از پاک یزدان نترسم ز کس

به توران و ایران نماند به کس

تو گویی که سام سوارست و بس

از ایران نخواهی دگر یار کس

چو من با تو باشم بآورد بس

شما جنگ ترکان مجویید کس

همین بد که من کردم امروز بس

ترا بایدم زین میان گفت بس

نه گنجم به کارست بی تو نه کس

نبینی بدان شهر بیمار کس

یکی بوستان بهشتست و بس

ازان پس نکوهش نباید به کس

مکافات بد جز بدی نیست بس

ز گفتار و کردار بر پیش و پس

ز من هیچ ناخوب نشنید کس

همین بد که کردی ترا خود نه بس

که خیره همی بشنوی پند کس

که این را بجایی بریدش که کس

نباشد ورا یار و فریادرس

نماند ز خوبی جز از تو به کس

تو گویی که برگاه شاهست و بس

کمندی و اسپی مرا یار بس

نشاید کشیدن بدان مرز کس

بترس از خدا و میازار کس

ره رستگاری همین است و بس

برآشفت پیران بدو گفت بس

که ننگ است از این یاد کردن به کس

که نگشاید این بند تو هیچکس

گشاینده گلشهر خواهیم و بس

یکی گیو گودرز بودست و بس

سوار ایچ با او ندیدند کس

بدو گفت کیخسرو اینست و بس

پناهم به یزدان فریادرس

ز هر سو بباید فرستاد کس

دلاور بزرگان فریادرس

چنین گفت قیصر که من زین سپس

نجویم بدین روی پیوند کس