بگویم بدو آنچه گفتن سزد

خرد خام گفتارها را پزد

چو باد خرد بر دلت بروزد

از ان پس ورا سربریدن سزد

بیامد بر شاه شیر اورمزد

کجا زو گرفتی شهنشاه پزد

بر آن بیشه اندر سراپرده زد

نهادند خوانی چنان چون سزد

نمانم که بادی بتو بر وزد

بران سان که از گوهر من سزد

یکی تیر بر ترگ رستم بزد

چنان کز کمان سواران سزد

به شب پاسبانان نخواهند مزد

به راهی که باشم نترسم ز دزد

تو آن کن که از رسم شاهان سزد

نباید که بادی برو بر وزد

به نیکی ز یزدان همی جست مزد

که ریزد بر آن بوم و بر خون دزد

ورا نام شاپور کرد اورمزد

که سروی بد اندر میان فرزد

ز پشت منست این و نام اورمزد

درخشنده چون لاله اندر فرزد

بفرمود تا رفت پیش اورمزد

بدو گفت کای چون گل اندر فرزد

دوان شد به بالینش شاه اورمزد

به رخشانی لاله اندر فرزد

همه آن کنم کار کز من سزد

نمانم که بادی بدو بروزد

چو فرخنده خورشید با اورمزد

که دشمن بدی پیش ایشان فرزد

بتندیش یک تازیانه بزد

بران سان که از ناسزایان سزد

یکی آنک خاقان چین رابزد

ازان سان که ازگوهر بد سزد

یکی مرد خونریز و بیکار و دزد

بخواهی ز من چشم داری بمزد

خدنگی بر اسپ سپهبد بزد

چنان کز کمان سواران سزد

سپاه اندر آمد چنانچون سزد

همه کوه و هامون سراپرده زد