چون فراز آید بدو آغاز مرگ

دیدنش بیگار گرداند مجرگ

بر او تاختن کرد ناگاه مرگ

نهادش به سر بر یکی تیره ترگ

جهاندار محمود شاه بزرگ

به آبشخور آرد همی میش و گرگ

یکی بچه بودش چو گرگ سترگ

دلاور شده با سپاه بزرگ

به سال اندکی و به دانش بزرگ

گوی بدنژادی دلیر و سترگ

به اسب اندر آمد به کاخ بزرگ

جهان ناسپرده جوان سترگ

برآشفت ضحاک برسان کرگ

شنید آن سخن کارزو کرد مرگ

چو جشنی بد این روزگار بزرگ

شده در جهان میش پیدا ز گرگ

پذیرفته‌ام از خدای بزرگ

که دل بر تو هرگز ندارم سترگ

چو بشنید پیغام شاه بزرگ

زمین را ببوسید سام سترگ

بویژه که باشد ز تخم بزرگ

چو بی‌جفت باشد بماند سترگ

فرستاده شد نزد سام بزرگ

فرستاد پاسخ به زال سترگ

پس آگاهی آمد به شاه بزرگ

ز مهراب و دستان سام سترگ

نبیره جهاندار سلم بزرگ

به پیش سپاه اندر آمد چو گرگ

بیامد سپهدار سام سترگ

به نزد منوچهر شاه بزرگ

نکردیم بی‌رای شاه بزرگ

که بنده نباید که باشد سترگ

یکی مرد با تیز داسی بزرگ

سوی مرغزار اندر آید سترگ

برو آفرین کرد شاه بزرگ

همان نامور مهتران سترگ

بجستم ز سلم و ز تور سترگ

همان کین ایرج نیای بزرگ

نیرزد همی زندگانیش مرگ

درختی که زهر آورد بار و برگ