برفت او و ما از پس او رویم

به داد جهان‌آفرین بگرویم

گر او رفت ما از پس اورویم

بداد خدای جهان بگرویم

فرامرز را گفت رو تا رویم

به آسایش خود به منزل رویم

گر این زنده گردد همه بگرویم

به راهی که پویی بر آن ره رویم

اینکه بینی که من ترش رویم

کز عنا پر زچین شد ابرویم

پس خلیفه گفت این دم می‌رویم

تا حدیث مصطفی را بکرویم

ما برزگران این کهن دشت نویم

در کشتهٔ شادی همه غم میدرویم

چون لالهٔ کم عمر در این دشت فنا

تا سر زده از خاک ببادی گرویم

همچنان در مرگ یکسان می‌رویم

نیم در خسران و نیمی خسرویم

عاشقانیم سوی دوست رویم

آن اوییم پس بَرِ که رویم

تو را جمله فرمانبر و پیرویم

به هر سو روی تو بدان سو رویم