بدان بوم وبر آتش اندر زنم

ز برشان همی سنگ بر سرزنم

ای خواجه که بر در تو چون نظر زنم

در حال تکیه در بر فتح و ظفر زنم

واندر مدایحت چو به نظم آورم سخن

گوئی گلاب «و» آب همی بر شکر زنم

چون بر فلک برم سخن اندر ستودنت

[...]

بوی آتش از قرمزی در زنم

بلادش چو پنبه بهم برزنم

عشق کو تا آتشی در خرمن اخگر زنم

چتر شاهی بر سر اورنگ خاکستر زنم

لعل شاهنشاهیم بر خاک عجزم افکنید

تا دو روزی خنده بر رسوایی افسر زنم

از لب زخم شهیدان طالعی گیرم به وام

[...]

کو جنون تا از می وارستگی ساغر زنم

خنده تر دامنی بر موجه کوثر زنم

سرمه چشم هوس بادا کف خاکسترم

گر به دام شعله چون خاشاک بال و پر زنم

گوشه چشمی چو شمع از شعله دارم آرزو

[...]

بر آنم که آتش به نی در زنم

گل شعله چون شمع بر سر زنم

رخصتی ده بحر را بر پر زنم

موج دریاها بر آن اخگر زنم

به دستور پروانه پر برزنم

چو پروانه خود را بر آذر زنم

تا که در قاف تجّرد پر زنم

عالمی را پشت پا بر سر زنم

دم از مهر ساقی کوثر زنم

در آن بزم مستانه ساغر زنم

اتفاق آرید تا من پر زنم

بر وزبر زشتخو اخگر زنم

قدم صد ره از سدره برتر زنم

دم از مدح ساقی کوثر زنم