خویشتن زین همه مجرد کن

طلب دولت مؤبد کن

نمی‌گویم که ترک کار خود کن

ولیکن هم نمی‌گویم که بد کن

اگر بد کرده‌ام من، هم تو بد کن

و یا بنشین حساب عهد خود کن

تو از گفتار ایشان کار خود کن

نکوئی کن در اینجاگه نه بد کن

هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد کن

چو حریف نیک داری تو به ترک نیک و بد کن

منگر که کیست گریان ز جفا و کیست عریان

نه وصی آدمی تو بنشین و کار خود کن

نظری به سوی می کن به نوای چنگ و نی کن

[...]

برو ای دوست ترک خوی بد کن

ز من بشنو دوای جان خود کن

الهی بنده را در کار خود کن

حضوری بخش و توفیقم مدد کن

رو به خیمه، خواهران، بدورد کن

مادر از دیدار خود خوشنود کن

صورها را ز لوح قلب رد کن

تماشا پس در آن ذات‌الاحد کن

مرا پروانۀ آن شمع قد کن

رها از ننگ و نام و نیک و بد کن