بسا روزگارا که بر کوه و دشت

گذشتست و بسیار خواهد گذشت

خروشیدن تازی اسپان ز دشت

ز بانگ تبیره همی برگذشت

چراگاه اسپان شود کوه و دشت

گیاها ز یال یلان برگذشت

کزو بگذری سنگلاخست و دشت

که آهو بران ره نیارد گذشت

ز خیمه نگه کرد رستم بدشت

ز ره گیو را دید کاندر گذشت

رها کرد زو دست و آمد به دشت

چو شیری که بر پیش آهو گذشت

همه کوه نخچیر و آهو به دشت

چو این شهر بینی نشاید گذشت

شبان اندر آمد ز کوه و ز دشت

بنالید و نزدیک پیران گذشت

یکی بیشه دید اندران پهن دشت

که گفتی برو بر نشاید گذشت

چهارم بدیدش گرازان بدشت

چو باد شمالی برو بر گذشت

همی تاخت اسپ اندران پهن دشت

چو سه روز و سه شب برو بر گذشت

یکایک خروشیدن آمد ز دشت

همه اسپ یک بر دگر برگذشت

که تنها گله برد رستم ز دشت

ز ما کشت بسیار و اندر گذشت

یکی گرگ بد همچو پیلی به دشت

که قیصر نیارست زان سو گذشت

خرد یافته چون بیامد به دشت

شب تیره از لشکر اندر گذشت

سه روز و سه شب هم بدان سان به دشت

دم باد ز اندازه اندر گذشت

به چنگ آیدش گور و آهو به دشت

ازان دشت خرم نشاید گذشت

همی بود چندی بران پهن دشت

چو لشکر فراوان برو برگذشت

بدانست کان روز کامد به دشت

بفرمود تا پیش لشکر گذشت

فرستاد تا باژ خواهد ز دشت

ازان سال و آن سال کاندر گذشت