از او من نهانت همی داشتم

چه مایه به بد روز بگذاشتم

که من چشم از ایشان چنین داشتم

همی بر دل خویش بگذاشتم

من این گرز یک زخم برداشتم

سپه را هم آنجای بگذاشتم

بدان را به زندان همی‌ داشتم

گزند کسان خوار نگذاشتم

بهای جوالی همی‌داشتم

به پیش سپاه تو بگذاشتم

من آن درع و تازانه برداشتم

به توران دگر خوار بگذاشتم

که چندین نبیره پسر داشتم

همی سر ز خورشید بگذاشتم

به یزدان یکی آرزو داشتم

جهان را همه خوار بگذاشتم

ز شرم بزرگانت برداشتم

فگندمت بردشت و بگذاشتم

سپه را ز دشمن نگه داشتم

به هرزه شب و روز نگذاشتم

من از لشکر این رنج برداشتم

ز دل رزم بیهوده بگذاشتم

من این مهربانی همی داشتم

به امیدها روز بگذاشتم

که او را نه از پیش برداشتم

به زودی ز کشمیر بگذاشتم

ز جان هر شب امید برداشتم

به روزش کشیدن نپنداشتم

من آزرمِ رستم نگه داشتم

که کس را به کینه بنگذاشتم

من آن هر دو تن را همی داشتم

شب و روزشان خوار نگذاشتم

یکی نیزه آهنین داشتم

سرش از بَرِ چرخ بگذاشتم

به گیتی بسی کام برداشتم

به خوبی بسی روز بگذاشتم

چو من با رکابی که برداشتم

عنان جهان بر تو بگذاشتم

بسی نیز تاریخها داشتم

یکی حرف ناخوانده نگذاشتم