خرد بهتر از هر چه ایزد بداد

ستایش خرد را به از راه داد

پیام گرانمایه قیصر بداد

چنان چون بباید به آیین و داد

به قیصر ز لهراسپ پیغام داد

که گر دادگر سر نه پیچد ز داد

بدان لشکر خویش آواز داد

که چونین همی داد خواهید داد

سپه را به بستور فرخنده داد

عجم را چنین بود آیین و داد

به شهریور بهمن از بامداد

جهاندار داراب را بار داد

همه کارداران با شرم و داد

که دارای دارابشان کار داد

سترده شد از جان او مهر و داد

به هیچ آرزو نیز پاسخ نداد

بر قیصر آمد پیامش بداد

بپیچید بی‌مایه قیصر ز داد

طلایه به هرمزد خراد داد

بسی گفت با او ز بیداد و داد

خراسان سراسر به گستهم داد

بفرمود تا نو کند رسم وداد

سرانجام جانش به خواری به داد

چرا جویی از کار بیداد داد

اگر خود نداند همی کین و داد

مرا فیلسوف ایچ پاسخ نداد

پرستنده فغفور هر بامداد

همی نو به نو شاه را هدیه داد

فرستاده آمد پیامش بداد

نبد بر دلش جای پیغام و داد

بر ورقه آمد هم از بامداد

بگفت ای همه دانش و دین وداد

بشد دلبر و شاه را مژده داد

شد ایمن جم و بود تا بامداد

بر جفت بازارگان بامداد

بیامد به سویش همی مژده داد

سپهبد کجا شد همی مژده داد

ز فرخ فریدن با فر و داد

براین دست بگرفت و خطش بداد

بیاراست آن شهر یکسر به داد