ای سنایی کسی به جد و به جهد

سر گری را سخن‌سرای کند

یا کسی در هوا به زور و به قهر

پشه را با شه یا همای کند

من چو چنگش به چنگ و طرفه‌تر آنک

[...]

چرخ را جود او گدای کند

بوم را فرّ او همای کند

از سنانش آنکه جنگ رای کند

همه تن پر دهن چو نای کند

در هوای لطیف جای کند

خواب و آرام جان‌فزا‌ی کند

هرکه جز بندگیت رای کند

سر خود را سَبیل پای کند

هر که او روی در خدای کند

صلب خود را صلیب‌سای کند