سریر افروز اقلیم معانی

ولایت‌گیر ملک زندگانی

مُمَتِّع دارش از بخت و جوانی

ز هر چیزش فزون ده زندگانی

فریدون دوم، جمشید ثانی

غلط گفتم که حشو است این معانی

کند هر پهلوی خسرو نشانی

تو خود هم خسروی هم پهلوانی

بر اهل روزگار از هر قرانی

نیامد بی‌ستمکاری زمانی

چو دانستم که این جمشید ثانی

که بادش تا قیامت زندگانی

کمین سازند اگر بی‌وقت رانی

سر اندازند اگر بی‌وقت خوانی

چو در شصت اوفتادش زندگانی

خدنگ افتادش از شست‌ِ جوانی

که «احسنت ای جهان‌دار معانی

که در ملک سخن صاحب‌قرانی

وز آن‌جا گر به صد، منزل رسانی

بود مرگی به صورت زندگانی

چنان قادر سخن شد در معانی

که بحری گشت در گوهرفشانی

به دست آورده اسرار نهانی

کلید گنج‌های آسمانی

ز خدمت خوش‌ترش نآمد جهانی

نبودی فارغ از خدمت زمانی

تنی چند از گران‌جانان که دانی

خبر بردند سوی شه نهانی

ندارد شوی و دارد کامرانی

به شادی می‌گذارد زندگانی

شب‌افروزی چو مهتابِ جوانی

سیه‌چشمی چو آبِ زندگانی

به خوبی هر یکی آرام جانی

به زیبایی دل‌آویزِ جهانی

ز دشتِ «رم‌گله» در هر قرانی

به گَشَن آید تکاور مادیانی

در آن آیینه دید از خود نشانی

چو خود را یافت بی‌خود شد زمانی

به هر نکته فرو می‌شد زمانی

دگر ره باز می‌جستش نشانی