بدو داد منشور شاهان همه

که باشند پیشش به فرمان همه

گردون ز دولت تو زند داستان همه

وز نعمت تو گردد گیتی جوان همه

شاهان برند بندگی تو به جان همه

دارند شاد و خرم جانها بدان همه

زبوی بدش باز غولان همه

رسیدند چون نره شیران همه

چنین داد پاسخ که ایشان همه

نشانند بر هستِ یزدان همه

چو گُردان نشستند بر خوان همه

شگفتی بماندند گردان همه

ولیکن به پیمان که گُردان همه

بباشند با ما به مهمان همه

نشستند با شاه بر خوان همه

دلیران ایران و گُردان همه

خواجهٔ کونین و سلطان همه

آفتاب جان و ایمان همه

پیش او رفتند سرگردان همه

وز پی شکرانه جان افشان همه

چون شنودند این سخن مرغان همه

آن زمان گفتند ترک جان همه

عاشقان رفتند تا پیشان همه

در محبت مست خفتند آن همه

رقعهٔ بنهاد پیش آن همه

گفت بر خوانید تا پایان همه

هرچ ایشان کرده‌بودند آن همه

بود کرده نقش تا پایان همه

چون شدند از کل کل پاک آن همه

یافتند از نور حضرت جان همه

گرچه گریانند دایم آن همه

گشته‌اند ازعجب توخندان همه

تا در آن دریای بی‌پایان همه

سربه‌سر برخاستند از جان همه

کردهٔ از خلق حاصل آن همه

بر تو واجب میشود تاوان همه

تشنه میمیریم در طوفان همه

وآنک آب از چشمهٔ حیوان همه

انبیا و اهل گورستان همه

منتظر بنشسته اند ایشان همه

نقطهٔ فقرست پیشان همه

فقر جانسوزست درمان همه