بدو گفت من بی‌بهانه شدم

بفر تو تاج زمانه شدم

اندر طلب یار چو مردانه شدم

اول قدم از وجود بیگانه شدم

او علم نمی‌شنید لب بربستم

او عقل نمی‌خرید دیوانه شدم

از سلسلۀ زلف تو دیوانه شدم

بر شمع رخت شبیه پروانه شدم

از بس که بریخت چشم خونابۀ دل

با عشق تو خویش و با تو بیگانه شدم

روی بنمای که دیوانه شدم

رحمتی، کز غمت افسانه شدم

شمع رخسار تو نادیده تمام

من دل سوخته پروانه شدم

آشناییّ غمت بود سبب

[...]

تا شمع تو افروخت پروانه شدم

با صبر ز دیدن تو بیگانه شدم

در روی تو بیقرار شد مردم چشم

یعنی که پری دیدم و دیوانه شدم

عاقلی بودم به عشق یار دیوانه شدم

آشنائی یافتم ازخویش بیگانه شدم

رشتهٔ شمع وجودم آتش عشقش بسوخت

عارفانه با خبر از ذوق پروانه شدم

آمدم رندانه در کوی خرابات مغان

[...]

آگه از لذت غم تا من دیوانه شدم

آشنا با غم او، وز همه بیگانه شدم

تا کسی منع من از رفتن کویش نکند

شادمانم که به دیوانگی افسانه شدم

جا ندارد به دلم آرزوی وصل دگر

[...]

طالب طرّه خم در خم جانانه شدم

عاقلان سلسله آرید که دیوانه شدم

در جهان بودنم از دوستی اوست بلی

شایق گنج بدم، ساکن ویرانه شدم

خادم مسجد آدینه اگر بودم دوش

[...]

چون که فارغ از آستانه شدم

در رواق کشیکخانه شدم