پیکِ دلی، پیرو شیطان مباش

شیرِ امیری‌، سگِ دربان مباش

تا توانی بنده شو‌، سلطان مباش

زخم کش چون گوی شو‌، چوگان مباش

یا در درون قبه این آسمان مباش

یا از حوادثی که رسد دل گران مباش

کس را خط دوام فراقت نداده اند

بار جهان اگر نکشی درجهان مباش

تا میهمان میکده ای نقل و جام هست

[...]

از هوسناکی گران برخاطر دوران مباش

از فضولی بارصاحبخانه چون مهمان مباش

تا درایام خزان برگ و نوایی با شدت

در بهاران غافل ازاحوال بی برگان مباش

خجلت روی زمین ازتشنه جانان می کشی

[...]

غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش

با سبز کرده های سخن سرگران مباش

ای غنچه ای که دل به زر خویش بسته ای

غافل ز باد دستی فصل خزان مباش

در جبهه گشاده گلها نگاه کن

[...]

هرجا نمی خرند متاعت گران مباش

پرواز گیر و خار و خس آشیان مباش

چون بوی گل ردای سیاحت فکن به دوش

چون سبزه پاشکسته یک بوستان مباش

ای شاخ گل به صحبت بلبل سری بکش

[...]

در محفل که راه بیابی گران مباش

از حرف سخت بار دل دوستان مباش

یاد از حباب گیر طریق نشست و خاست

دربزم چون محیط بزرگان گران مباش

با نیک و بد چوآینه هموار کن سلوک

[...]

بنده ی تقلیند این و آن مباش

خواجه ای تو بنده ی دونان مباش