ز دیده اشک خونین بر رخان ریخت

تو گفتی ناردان بر زعفران ریخت

سپاه هرمز آن شب خون چنان ریخت

که باران بهاری ز اسمان ریخت

شناخت ذوق بهار آنکه گل به دامان ریخت

چو چید از جگر لاله داغ بر جان ریخت

ز بی‌مروتی ابر این چمن سوزم

که بر من آتش و بر خار و خس گلستان ریخت

چه نا‌امیدی در خواب دیده آمد دوش

[...]

افسوس که رنگ گلم از باد خزان ریخت

خاکستر شبنم به سر بخت جوان ریخت

شب تا به سحر بر رمه‌ام گرگ کمین داشت

تیغ کرمی تند شد و خون شبان ریخت

این ابر بهاری ز کجا بود که از لطف

[...]

رفت عهد شباب و، دندان ریخت

رگ ابری گذشت و، باران ریخت

شد جوانی، نماند در سر شور

رعشه پیری این نمکدان ریخت

تنگدل چند از غم رفتن؟

[...]

رفت عهد شباب و دندان ریخت

رگ ابری گذشت و، باران ریخت!

ابر نیسان به چمن بار دگر باران ریخت

گلبن از باد سحر، گر به سر یاران ریخت

امشب ای بنده بنه خواب، که آن هندوی زلف،

اشک یاقوت وش از دیده بیداران ریخت

لب چون لعل تو شد غنچه سیراب از خون،

[...]